Stuki, cykania, trzaski...

Dużo się dyskutowało na grupie rowerowej na temat stuków i "cykań" pojawiających się w okolicy suportu, do niedawna zwanego te korbowodem. Przyczyny tych stuków mogą być różne, ale pamiętaj: bardzo często "winne" są pedały! Najprostszym sposobem, aby się o tym przekonać, jest przekręcenie innych - nawet lichych - ale sprawdzonych pedałów, np. z roweru kumpla. Do ich odkręcenia posługujemy się płaskim kluczem 15-ką, pamiętając, że lewy pedał ma odwrotny, tzw. lewy (ale dobry) gwint. Gdy przekonamy się, że przyczyną owych cykań jest pedało, sprawdźmy, czy nie ma on zbyt dużych luzów. Jeżeli skasowanie luzu nic nie daje, musimy go rozebrać (uwaga na małe kulki), przeczyścić, nasmarować i oczywiście złożyć. Gdyby po jakimś czasie cykanie wróciło, a luz pozostawał niewielki - starajmy się wmówić sobie, że to jest taki miły, stale nam towarzyszący, rytmiczny podkład muzyczny.
Uporządkujmy teraz - według ważności - przyczynę stuków z okolic suportu i ewentualne środki zaradcze
· Wspomniane wyżej pedały.
· Luzy korb na osi - spróbujmy dokręcić śruby mocujące korby (imbus lub klucz nasadowy).
· Wyrabiające się kwadraty korby w miejscu styku z osią; dobywający się hałas
przypomina bardziej trzeszczenie niż stukot - mżna próbować, po zdjęciu korby nieco powiększyć i wyrównać pilnikiem kwadratowy otwór na oś. Korba wsunie się trochę głębiej, ale powinna jeszcze jakiś czas popracować.
· Korba jest w trakcie łamania się - czym prędzej wymienić korby.

Zdejmowanie korb

Nawet nie próbuj zabierać się do ściągania korb bez zaopatrzenia się w specjalny ściągacz (kilkanaście złotych za przyrząd made in Taiwan). Inne "siłowe" sposoby ściąganie są nie tylko "barbarzyńskie", ale przeważnie źle się kończą dla niektórych elementów naszego ulubieńca. Wyjątkiem są korby wyposażone w specjalny patent - rodzaj wbudowanego w nie ściągacza. Odkręcanie śruby imbusowej powoduje wtedy jednoczesne ściąganie korby (trzeba się przy tym kręceniu sporo namęczyć). Przed założeniem ściągacza musimy - rzecz jasna - odkręcić śrubę mocującą korbę do osi (imbusem lub kluczem nasadowym). W pierwszej chwili, po założeniu ściągacza, trzeba przyłożyć sporą siłę do "ruszenia" korby (czasem nawet dobrze jest stanąc jedną nogą na pedale, drugą na kluczu). Potem już idzie lepiej.
Ściagając korby warto zaznaczyć ich pozycję w stosunku do osi. Zakładając ponownie
przestawiamy je o 90 stopni w stosunku do pozycji dotychczasowej - zużycie suportu będzie bardziej równomierne. Mocno dokręcamy śrubę mocującą. Po jakimś czasie pownie sprawdzamy dokręcenie.

Konserwacja suportu

Rozróżniamy dwa typy suportów: tradycyjny z osią, miskami i kulkami oraz
nowocześniejszy: zintegrowany wkład suportowy, tzw. pakiet.
Pakiet jest teoretycznie nienaprawialny i nierozbieralny, dlatego w razie stwierdzenia
nadmiernych luzów, stuków, itp. wymieniamy go na nowy. Do odkręcenia shimanowskich pakietów potrzebny jest specjalny wielowpust i oczywiście porządny francuz. Robota nie jest specjalnie trudna, choć musimy uważać przy ponownym zakładaniu, żeby nie uszkodzić gwintów w ramie. Jak zwykle przed założeniem wszystko porządnie czyścimy i traktujemy smarem do łożysk.
Więcej kłopotów mamy z suportem klasycznym. Przy okazji całej zabawy warto wymienić go na pakiet, ale niekiedy są kłopoty z dostaniem pakietu o właściwych rozmiarach.
Zaczynamy od odkręcenia charakterystycznego pierścienia z nacięciami, znajdującego się po lewej stronie mufy suportowej. Przydałby się specjalny klucz, ale wystarczą dobre szczypce nastawne o długich ramionach (tradycyjne żabki hydrauliczne nie bardzo sie nadają, bo są za szerokie). Inna szkoła polega na użyciu młotka i stępionego dużego śrubokręta lub przecinaka. Po odkręceniu pierścienia wykręcamy lewą miskę, wyciągamy ośkę, a następnie odkręcamy porządnym francuzem prawą miskę. Uwaga! Może być - choć wcale nie musi - lewy gwint! . Wydłubujemy kulki, których powinno być 22.
Spotykane wymiary misek łożysk suportowych
typ angielski BSC/BSA francuski FRA włoski ITA Thompsona
rodzaj miski wkręcane wkręcane wkręcane nabijane
lewa miska prawy gwint prawy gwint prawy gwint
prawa miska lewy gwint prawy/lewy * prawy gwint
średnica/gwint 1"37x24 TPI ** 35x1 36 mm x24 TPI 40 mm
(*) Lewy gwint w prawej misce typu francuskiego pojawił się niedawno.
(**) TPI (twist per inch) oznacza liczbę zwojów na cal.
Całość czyścimy i szacujemy szkody. W przeciwieństwie do konusów w kołach,
dopuszczalne są niewielkie nierówności w bieżniach kulek ośki. JeŜeli są one bardzo
wyraźne, kupujemy nową oś (idąc do sklepu zabierzmy starą). Sprawdzamy miski, gdy
zauwaŜymy niesymetryczne wgłębienia w bieżniach, wymieniamy na nowe. To samo dotyczy kulek: nierówne powierzchnie - kupujemy nowe kulki.
Układamy kulki na smarze łożyskowym w prawej misce, wkręcamy miskę, wkładamy
nasmarowaną oś, układamy kulki w lewej misce, zakręcamy. Prawą miskę wkręcamy mocno do oporu, lewą - wkręcamy lekko, tak aby oś kręciła sie bez luzów, i kontrujemy pierścieniem z wycięciami. Często zdarza się, że trzeba tę czynność powtórzyć kilkakrotnie, bo po ostatecznym zakontrowaniu pojawiły się luzy lub oś z trudem się obraca. Na koniec bardzo mocno dokręcamy pierścień, bo jak uczy życie, suport "lubi" się odkręcać. Zakładamy korby, łańcuch i w drogę...
Niestety, klasyczny suport wymaga dość częstego przeglądu, a kilkakrotnie (2-4 razy nasezon) należy zlikwidować pojawiające się luzy.